دیروز دوستی که او هم تازگیها وبلاگی راه انداخته گفت ما برای چی الکی وبلاگ راه انداختیم خوب هرچی می خواستیم بنویسم به اون دو سه نفر ای میل می کرديم. راست می گفت. ولی ممکن بود اون دو سه نفز ای میلمون رو باز نکنن. اون وقت دیگه خیلی ضایع می شدیم. تازه اگه ما حال داشتیم ای میل بنویسیم که وبلاگ راه نمی انداختیم. بد می گم آقا ژیان؟
قطره قطره پست گردد
ناگهان وبسایت شود
۳ نظر:
SALAM ,MAN HAMISHE WEBLOGETOON RO MIKHOONAM,VALI HICH MOGHE COMMENT NEMIZARAM,DAR VAGHE AADAT BE EIN KAR NADARAM.KHAHESH MIKONAM FEKR NAKONID KE FAGHAT DO SE NAFAR MIKHOONAN,VA DIGEH NANEVISID.MAN KHASTAM KE BEGAM KE MOMKEEH KE KHEILI HAYE DIGEH HAM MESLE MAN BASHAN VA BEKHOONAN O HOZOORESHOON RO ELAM NAKONAN.MAMNOON
هی لفتش بده، خوب؟ هی!
این هم نتیجه اش:
http://bashool.blogfa.com/post-737.aspx
ادامه بدهید و دلسرد نشوید. ما عمیقا نیاز به نقدر خوراک و خوراکخانه هایمان داریم.
سپاس
ارسال یک نظر